بچه های ما نداشتن مدرسه فوتبال

پا گرفتن تو زمین خاکی تو مدرسه تو پارک

یاد نگرفتن از معلم اروپایی

بالا اومدن با گل‌کوچیک و با رو‌پایی

نداشتن رژیم های سبزی های خارجی

نرفتن اردو ها و تفریحای کالجی

زمین هایی که حتی نداره جا آب خوری

توپ پلاستیکی دو لایه دروازه ها آجری

هزار تا داستان که بپیچَن از خونه

همه با لباسایی که بی شک ارزونِ

ولی باز همیشه گفتن چه قدرم خوبه

بهترین مربی ام که بچه محل بوده

***

با ایمان ما می‌ریم جلو بگو یا مرگ یا ایران

قهرمانیم ما(۲)

*** 

کم نداشتیم عابد‌زاده هارو

با غیرت نبوده کسی راه بندازه ما رو

بی منت زحمتارو بذار پای کادو

نداره یه خارجی حتی یه بابایِ ما رو

که پینه بسته دستش خسته هستش

ولی خب بازم داره دستِ بخشش

کمرش دیسک داره ولی خَم نیست آره...

۲۰ساله که سرپا ایستاده اینا نمره ۲۰داره

ازجنوب تا انزلی من«علی کریمی و خسرو حیدری»کم ندیدم

ایرانیا تو جنگ سخت و واسه هم ظریفَن

نمیشه نداریم من همه فن حریفم

سیر می شدیم تو راه با نون

کفش رنگ میداد به جوراب هامون

نمی‌دادن تو پارک رامون

 امکانات نبود تو باشگامون

زمینامون همیشه توراش پاره توپاش داغون

۴سالی یه بار اونم شاید

اگه شانس درِ خونت اومد باید

 خودتو بد جور ثابت کنی

حساب کن حتی رو همسایت

ما هممون پشت همدیگه

با شعارِ یا زهراییم

ما همه کل ایران امسال

...یکی از اون ۱۱تاییم...

...یکی از اون ۱۱تاییم...

می‌ریم جلو ۱۱تایی

***

با ایمان ما می‌ریم جلو بگو یا مرگ یا ایران

قهرمانیم ما(۲)

***

قهرمان ایرانِ ما